kontynuacja pracy podyplomowej z lutego
1. Dziecko wychowywane jest przez rodziców.
2. Ma 2 braci –16 i 23 lata oraz siostrę – 22 – letnią.
3. Starszy brat jąkał się w 3 roku życia.
4. W domu panuje spokój, nie ma awantur.
5. Rodzina mieszka w trzypokojowym mieszkaniu, Marcin dzieli pokój z bratem.
6. Pracuje tylko ojciec.
7. Matka ma wykształcenie podstawowe, ojciec zawodowe.
8. Warunki materialne są średnie.
9. Dziecko kocha oboje rodziców, ale śpi z ojcem.
10.Ze swych trosk zwierza się mamie.
11.Marcin jest samodzielny.
12.Śpi spokojnie, sen w normie.
13. Wstaje w dobrym nastroju.
14. W 1991 r. w lipcu wskutek przebicia kabla został porażony prądem, na przełomie września i października 1991 r. przeprowadzono przeszczep palca lewej ręki (straconego podczas porażenia).
15. W czasie tego wypadku syn doznał szoku, mimo że nie płakał.
16. Marcin nie moczy się w nocy i często ma dobry humor.
17. Boi się ciemności oraz wychodzenia samemu z domu, gdy jest ciemno.
18. Dziecko urodziło się zdrowe o czasie.
19. Ważyło 3,150; dobrze spało, jadło itd.
20. Jego mowa rozwijała się z dużym opóźnieniem- wyrazy i proste wyrażenia pojawiły się dopiero ok. 1,7-1,8 r. ż.
21. Zaczął gaworzyć ok. 1 r. ż.
22. Pełnych zdań używał dopiero mając 2,3 – 2,5 miesięcy.
23. Powyżej roku dziecko przejawiało samodzielność, np. w jedzeniu.
24. Marcin od najmłodszych lat posługiwał się obiema rękami.
25. Często się złościł, aktualnie tylko podczas meczu (pasja piłkarska)
26. Jąkanie pojawia się u niego w stresie, przy obcych, gdy rozmawia przez telefon i gdy chce coś szybko powiedzieć (lęk przed mówieniem).
27. Chłopiec lubi ład i porządek, bawi się w gry play-station.
28. Gdy się złości, rzuca pilotem do telewizora (mecz), czasem gryzie ołówki.
29. W kontaktach z innymi nie jest zaczepny, raczej podporządkowany, nie wszczyna bójek.
30. Na przestrzeni ostatnich lat Marcin chętniej się wypowiada i uczestniczy w życiu społecznym, poza tym chce być dorosły.
31. Nie jest zaradny życiowo, gdyż boi się mówić.
32. Należy do osób ruchliwych i roztrzepanych..
33. Długo potrafi się skoncentrować jedynie na grze play – station, lubi też tenisa stołowego, piłkę nożną i klocki.
34. Bawi się w grupie, woli kolegów starszych od siebie i nie posiada cech przywódcy.
35. Syn nie chodził do żłobka ani do przedszkola.
36. Można go lubić, gdyż jest grzeczny, uczynny, uprzejmy, radosny, zadowolony.
37. Kolekcjonuje wiele rzeczy: plakietki, pokemony, itd.
38. Największą radość sprawiają mu prezenty- nawet drobne.
39. Współczuje płaczącym i podejmuje próby uspokojenia ich.
40. Nagroda jest dla niego ważna, najlepszą stanowi uznanie i pochwała.
41. Rodzice często chwalą Marcina.
42. Syn domaga się pieszczot, siada na kolanach, przytula się.
43. Nie ma problemów z zaśnięciem, ale nie śpi przy zgaszonym świetle – boi się.
44. Wstaje w dobrym nastroju i tylko nagana lub krytyka może go zepsuć.
45. Marcin nie lubi słodyczy, za to bardzo chętnie uczęszcza na treningi ‘’Górnika’’.
46. Nieznanych dorosłych traktuje na dystans.
47. Łatwo wchodzi w kontakty ze znanymi dorosłymi, jest wobec nich kulturalny.
48. Myślę, że jest chorobliwie nieśmiały.
49. Chętnie udziela pomocy i dzieli się z innymi.
50. W przyszłości chciałby grać w piłkę nożną- zawodowo, zwierzył się z tego matce i ojcu.
51. W 1991 r. po tym porażeniu spędził w szpitalu około 4 tygodni.
52. Znosił to dobrze, ale często płakał.
53. Teraz boi się dentysty – blednie (rzadko tam chodzi).
54. Marcin lubi swoją szkołę, ma ulubionych pedagogów.
55. Ma również nieodłącznych kolegów, którzy odwiedzają go w domu.
56. Nie ma trudności w szkole, ale też większych postępów.
57. Sam odrabia zadania, czasem w matematyce pomaga mu mama.
58. Najbardziej lubi historię i wychowanie fizyczne, nie przepada za matematyką.
59. Chłopiec ma umysł humanistyczny.
60. Często skarży się na bóle brzucha, stres powoduje u niego rozstrój żołądka.
61. Zawsze mówi prawdę, można na nim polegać.
62. Ocenia siebie obiektywnie, ale dopiero po czasie.
63. Zdaje sobie sprawę ze swoich niepowodzeń.
64. Nie skarży na innych – jest raczej skryty.
65. Nie przejawia specyficznych trudności przystosowawczych.
66. Tempo mowy jest przyspieszone.
67. Przy mówieniu bawi się palcami.
68. Przypuszczalna przyczyna jąkania – przestrach, pobyt w szpitalu itp.
69. Jąkanie wystąpiło nagle w ostrej formie – po narkozie.
70. Objawy nasilają się i ustępują w zależności od stanu psychicznego.
71. Chłopiec jest nerwowy.
72. Lęk przed mówieniem ma od dawna, kiedyś w sklepie dawał karteczki, aby nie mówić.
73. Na trudności w mówieniu uwagę zwrócił nauczyciel – wychowawca.
Od roku Marcin uczęszcza do logopedy, wcześniej, gdy miał 5 lat był u specjalisty, ale matka zrezygnowała z terapii.