Jak wiemy dziecko wstępujące do szkoły musi osiągnąć tzw. dojrzałość szkolną czyli, odpowiedni poziom rozwoju umysłowego, psychicznego, społecznego oraz fizycznego i motorycznego pozwalający mu na podjęcie nauki i sprostaniu roli ucznia. Dziecko dojrzałe do nauki szkolnej winno być dobrze, jak na ten wiek rozwinięte fizycznie i ruchowo, posiadać odpowiedni zasób wiedzy o świecie i orientację w bliskim otoczeniu, zdolność do działania intencjonalnego tj. podejmowania czynności zmierzaj ących do celu. Powinno również posiadać pewien stopień uspołecznienia, umiejętność opanowania popędowych emocji oraz zdolność do reakcji odroczonych warunkujących powściąganie złości, lęków i obaw.

Dojrzałość szkolna nie jest uwarunkowanym biologicznie etapem samorzutnego rozwoju, lecz składają się na nią różnorodne doświadczenia dziecka w wyżej wymienionych sferach. Ocena stopnia dojrzałości szkolnej jest zarazem oceną poziomu rozwoju dziecka w danym momencie. Ocena ta dokonuje się jednak z określonego punktu widzenia-gotowości do rozpoczęcia nauki w szkole, uzależnionej m.in. od dotychczasowego biegu życia dziecka, od tego, czy uczęszczało ono, czy też nie do przedszkola, czy miało okazję współdziałać z rodzeństwem lub z innymi dziećmi najbliższym otoczeniu, czy dorośli zaspokajali jego potrzeby poznawcze i uczuciowe, czy stawiano mu wymagania dostosowane do jego możliwości, a jednocześnie rozwijające pożądane społeczne formy zachowania .Proces rozwoju nie dokonuje się więc spontanicznie, lecz wymaga aktywności samego dziecka, kierowanej i organizowanej przez dorosłych, ponieważ systematyczne nauczanie i udział dzieci w życiu szkoły, intensyfikacja oddziaływań wychowawczych i coraz żywszy kontakt z otoczeniem, stanowią silne bodźce rozwojowe, powodujące przeobrażenia w świadomości i osobowości dzieci. By zbadać czy rozwijaj ą się prawidłowo, należy je wnikliwie obserwować w różnych sytuacjach i porównywać aktualny stan poszczególnych właściwości psychofizycznych z wzorcami rozwoju dla danego wieku. Wszelkie wzorce rozwoju maj ą charakter jedynie orientacyjny, bowiem proces ten przebiega w różnym tempie u różnych dzieci, stanowiąc indywidualną cechę każdego człowieka. . Im lepiej wzorce te znają nauczyciele i rodzice dzieci tym większa szansa, że obserwując dzieci, wyciągniemy właściwe wnioski.

Ze względu na charakter mojej pracy zawodowej oraz zainspirowana dodatkowo ciekawością wiedzy o rozwoju sprawności motorycznej dzieci w wieku wczesnoszkolnym, podjęłam próbę zbadania dynamiki wzrastania wybranych zdolności motorycznych u dzieci w klasie I Szkoły Podstawowej nr 11 w Jeleniej Górze .Przeprowadzone badania maj ą charakter diagnostyczny a zarazem porównawczy i powinny dać odpowiedź na pytania dotyczące wystąpienia zmian lub ich brak w wybranych zdolnościach motorycznych dzieci szkolnych-7letnich, w porównaniu do dzieci młodszych przedszkolnych-6letnich oraz do grup porównawczych z okresu ostatniego dwudziestolecia. Poprzez przeprowadzenie ankiety podjęłam też próbę wykazania stopnia zainteresowania rodziców problemem kultury fizycznej i wpływu tych zainteresowań oraz innych czynników na rozwój motoryczny badanych dzieci.

Praca składa się z trzech rozdziałów. W rozdziale pierwszym zawarte są teoretyczne podstawy problematyki badań własnych w świetle literatury. Rozdział drugi poświęcony jest założeniom metodologicznym własnych badań, w którym oprócz przedmiotu badań przedstawiono cele i hipotezy oraz zakres penetracji badawczej, dotyczący rozwoju sprawności motorycznej badanych dzieci. Na trzeci rozdział składa się analiza materiału badawczego. W dalszej części pracy przedstawiłam wyniki z przeprowadzonych badań, załączniki dotyczące badań i piśmiennictwo.