Author Archives: pedagog

Dezorganizacja rodziny

Rodzina jest dla człowieka środowiskiem społecznym, w którym czuje się najbezpieczniej, w sensie społecznym, psychicznym i najlepiej zaspokaja swoje psychospołeczne potrzeby.

Jednak jak to w życiu bywa pojawiają się zakłócenia wywołujące przejściowy lub trwały rozkład podstawowej komórki społecznej , jaką jest niewątpliwie rodzina . Nazywamy to dezorganizacją, ograniczeniem lub zanikiem dotychczas wypełnianych funkcji i ról rodzinnych, zwłaszcza obowiązków małżonków wobec siebie i dzieci , a także dzieci wobec rodziców oraz między rodzeństwem.

Dezorganizację poprzedzają zwykle zaburzenia psychospołeczne, zwykle określane jako zjawiska patologiczne rozpoczynające się z reguły od drobnych konfliktów : alkoholizm , wybuchające często spory i kłótnie, sprzeczki, rękoczyny .

Konflikt utożsamiany jest zwykle z walką , wzajemnym wyrządzaniem sobie przykrości, utrudnianiem życia , wtedy to najczęściej dochodzi do kłótni, awantur, a nawet rękoczynów , co w konsekwencji kończy się rozstaniem.

Inną formą konfliktu jest starcie wywołane brakiem płaszczyzny porozumienia wobec przedmiotów lub sytuacji , spór powstaje wtedy ,gdy jedna ze stron pragnie bezwzględnie narzucić drugiej stronie swój punkt widzenia, postawę czy sposób działania dla zrealizowania własnych interesów.

Konflikty i kryzysy w rodzinie są nieuniknione, albowiem samo zetknięcie się dwóch osobowości powoduje konfrontację , tam gdzie istnieją rozbieżności co do postaw, celów i sposobów ich realizacji, musi dojść do starcia.

Konflikty możemy podzielić następująco :

–konflikty trwałe, nierozładowane – są wtedy, gdy obie strony nie są skłonne do ustępstw, nie chcą wyjaśnić i usunąć spornych kwestii. Gdy następuje kumulacja tego typu zjawisk pojawia się stan napięcia , nerwowa atmosfera , co z kolei doprowadza do coraz częstszych kłótni i awantur, a w rezultacie do rozstania.

–konflikty otwarte – nie stanowiące tak dużego zagrożenia dla trwałości związku, najczęściej mają one charakter sprzeczek, zatargów ,gwałtownej wymiany zdań , kończące się jednak osiąganiem wspólnej płaszczyzny porozumienia . Nie noszą w sobie agresji i z reguły nie powodują dysfunkcji w rodzinie.

-konflikty w zakresie wartości i przekonań –dotyczą osób mogących mieć odmienne poglądy na moralność, ocenę czyjegoś postępowania , ocenę faktów historycznych, czy też słuszności w różnych kwestiach codziennego życia.Konflikty w zakresie wartości są wspólne dla osób w nich uczestniczących/ zawody sportowe/, mogą być różne np. odmienność upodobań i zainteresowań, wyobrażeń o sposobie spędzania wolnego czasu, nie prowadzą jednak do gwałtownych sporów czy kłótni mogących doprowadzić do rozbicia rodziny.

Przegląd stron historycznych w zasobach polskiego Internetu

Leave a reply

Wielkość przestrzeni internetowej sprawia, iż stron o omawianej tematyce są tysiące, generalnie możemy je podzielić na następujące grupy:

Serwisy i portale edukacyjne– ujmują bardzo szeroko problematykę związaną z nauczaniem i uczeniem się historii. Odznaczają się wysokim poziomem merytorycznym i dydaktycznym. Zawierają materiały dla uczniów, nauczycieli a nawet rodziców. Obecnie w polskich zasobach www znajdują się tylko trzy takie witryny.
Encyklopedie i leksykony historyczne – zawierają typową dla takich stron wyszukiwarkę, są solidnym kompendium wiedzy historycznej. Odnalazłem tylko dwie takie publikacje.
Historyczne witryny o charakterze ogólnym – są najczęściej zbiorem referatów, opracowań i ściąg z epok historycznych. Prezentują różny poziom. Występują w znacznej liczbie stron.
Monografie –najczęściej pojawiający się typ witryny historycznej. Poświęcone wąskiej problematyce o bardzo zróżnicowanym poziomie.

Wirtualny Wszechświat

Serwis edukacyjny prowadzony przez wydawnictwo Pruszyński i S-ka znajduje się pod adresem wiw.pl

Wirtualny atlas historyczny
Mapy i skondensowane informacje o dziejach przedstawionych na nich obszarów. Także historia Polski. Całość zawiera 42 schematycznie opracowane mapy, bardzo czytelne pod względem kolorystycznym i kartograficznym.

Dzieje państw
Historia państw od czasów najdawniejszych po epokę nowożytną w układzie chronologicznym. Zagadnienie ujęto w postaci 212 przystępnie opracowanych wykładów opatrzonych grafiką i zdjęciami

Starożytną Grecję
Nowoczesny wykład historii Grecji od czasów najdawniejszych po epokę hellenistyczną. Całość opatrzono czytelnym, ale szczegółowym kalendarium

Historię Polski
Od zasiedlenia przez Słowian obszarów położonych pomiędzy Odrą a Bugiem, po Oświecenie. Umieszczono 31 opracowań tematycznych.

Doskonałym uzupełnieniem historii na łamach tego serwisu jest strona o nazwie ŚWIAT ANTYCZNY, zawiera ona:

Słownik sztuki starożytnej Grecji i Rzymu Alfreda Twardeckiego – źródła bogatego w ilustracje i unikalnego wśród polskojęzycznych zasobów zgromadzonych w Sieci. Po niedawnej aktualizacji słownik liczy sobie ponad 580 haseł wzbogaconych ponad 200 ilustracjami.

Homer- ,,Iliada”
Pełny tekst „Iliady” Homera w klasycznym, współczesnym, poetyckim i wiernym oryginałowi przekładzie Kazimiery Jeżewskiej. Podział na pieśni i numeracja wersów pozwala łatwo odnajdywać poszukiwane miejsca. Tekst poprzedza wstęp wybitnego filologa klasycznego, profesora Jerzego Łanowskiego, który szkicuje dzieje życia Homera i omawia charakterystyczne cechy jego eposu.
Starożytna Grecja Thomasa R. Martina
Zwięzły i nowoczesny wykład dziejów Grecji od czasów najdawniejszych po epokę hellenistyczną. Synteza historii politycznej, militarnej, społecznej oraz dziejów kultury. Wzbogacona o liczne kalendaria.

Portal edukacyjny 6+

Był prowadzony przez TP S.A. Niestety, już nie istnieje.

Zawierał strony historyczne pogrupowane na zasadzie poziomów edukacyjnych:

HISTORIA I SPOŁECZEŃSTWO- przedstawia materiały dla ucznia i nauczyciela szkoły podstawowej pogrupowane w następujące bloki:
- Jak mierzymy czas w historii? Prezentuje w zdawkowy sposób podstawowe zagadnienia z chronologii, opisuje kalendarze, sposoby mierzenia czasu i wyjaśnia pojęcie osi czasowej.Mankamentem jest brak graficznego zilustrowania omawianych zagadnień
- Obrazki z historii Europy i świata. Strona w trakcie budowy, omawia tylko dwa zagadnienia:1) Wojna o niepodległość Stanów Zjednoczonych. 2) Odkrycia Geograficzne
- Kultura. Ciekawie opracowane zagadnienia związane z kulturą i sztuką: prehistoryczną, egipską, grecką, rzymską, romańską, gotycką, renesansową. Materiał bogato ilustrowany i opatrzony w liczne tabele.
- Obrazki z historii Polski. Strona w trakcie budowy prezentuje sześć zagadnień: chrzest Polski, zjazd 0 gnieźnieński, testament Krzywoustego, zjednoczenie Polski, Kazimierz Wielki dobrym gospodarzem, bitwa pod Grunwaldem.
- Wielkie religie. Materiał poświęcony czterem religiom monoteistycznym. Opracowanie ma formę tabeli przydatnej do wszelkiego rodzaju syntez.
- Źródła historyczne. Materiał opracowany zdawkowo, nieatrakcyjnie, napisany trudnym językiem, pozbawiony szaty graficznej
- Jak dawniej żyli ludzie? Rozległa strona poświęcona warunkom życia ludzi w prehistorii, starożytności i średniowieczu. Napisana ciekawym językiem, bogato ilustrowana, zawierająca liczne odnośniki literackie.
- Władcy Polski. Skromny materiał poświęony postaciom sześciu władców Polski. Zdawkowe informacje ozdobione ilustracjami z ,,Pocztu królów Polskich” Jana Matejki.
- Świat, w którym żyję. Prezentowane zagadnienia dotyczą problemów współczesnego świata: głodu, wojen, zanieczyszczenia środowiska, pracy dzieci.
- Oto ja. Blok zagadnień socjologicznych i psychologicznych poświęconych rodzinie, prawom i obowiązkom dziecka oraz problemom kształtowania własnej osobowości.
- Skąd jestem? Dział poświęcony tematyce własnych korzeni, edukacji regionalnej i podziałowi administracyjnemu Polski

HISTORIA DLA GIMNAZJUM –prezentuje materiały dla ucznia i nauczyciela w gimnazjum pogrupowane w następujące bloki tematyczne:
- Wybrane źródła historyczne. Pieczołowicie opracowany wybór źródeł poświęcony stosunkom Polsko-Krzyżackim oraz działaniom wojennym w latach 1914-1918. Wybór poprzedzony jest metodycznym opracowaniem, które dotyczy 0 klasyfikacji źródeł oraz zasad pracy ze źródłem historycznym w procesie nauczania.

Epoki historyczne. Ciekawe, syntetyczne opracowanie zagadnień poświęconych starożytności, średniowieczu, czasom nowożytnym i wojnie światowej. Materiał zawiera wykazy dat, cechy charakterystyczne prezentowanych zjawisk, oraz skromną ikonografię.

Anegdoty historyczne. Zbiór anegdot związanych z 70 wybitnymi postaciami historycznymi, pogrupowany wg epok historycznych

Testy historyczne. Zestaw dziesięciu testów historycznych o różnej jakości dydaktycznej i merytorycznej. Tylko jeden z nich został opracowany zgodnie z zasadami pomiaru dydaktycznego. Brak jest wersji równoległych testu, najczęściej mają charakter pytań powtórzeniowych.

Poczet królów i książąt Polskich. Opracowany na podstawie pocztu J. Matejki zawiera obrazy tegoż twórcy, notki biograficzne umieszczone przy portretach są niezwykle skromne.

HISTORIA DLA LICEUM – prezentuje materiały dla ucznia i nauczyciela liceum, opracowana tematyka jest bliźniaczo podobna do zagadnień przedstawionych dla gimnazjum. Dział wzbogacono o opracowania kolejnych epok historycznych, tablice synchronistyczne, literaturę przedmiotu oraz historię w internecie. Ostatnie z wymienionych zagadnień jest zbiorem linków do stron historycznych. Na dziewięć podanych adresów stron internetowych tylko jedna jest opracowano w języku polskim.

Eduseek-portal edukacyjny

Założony pierwszego września 2000r. przez firmę Internet Data Systems S.A. pod adresem eduseek.ids.pl

Już w tej chwili serwis zawiera kilka tysięcy stron informacji, przygotowanych specjalnie dla szkolnego odbiorcy. Są one znakomicie dostosowane do jego gustów i potrzeb. Zaczyna się od tego, że portal podzielono na trzy części, zawierające propozycje osobno zaadresowane do uczniów, nauczycieli i do rodziców. Tak więc każdy kto wstuka do wyszukiwarki adres swoją edukacyjną podróż po globalnej sieci musi rozpocząć od deklaracji, do której części „edukacyjnego trójkąta” należy – czy jest uczniem, rodzicem, czy nauczycielem. Jest to bardzo istotne, gdyż z samego założenia wszystkie materiały, nawet na ten sam określony temat, dla każdej z tych grup przygotowano w innej formie.
By ułatwić nawigację, informacje zebrane w poszczególnych częściach eduseeka podzielono na kategorie przedmiotowe. Uczniowie znajdą w tam bardzo dobrze opracowany zbór materiałów poświęconych historii. Dzięki przejrzyście prowadzonej nawigacji uczeń bez trudu dotrze do chronologii, źródeł historycznych, map, teki z ikonografią, galerii postaci, pocztu królów i książąt polskich, słowniczka, biblioteczki i opracowanych zagadnień z dziejów świata. Interesujący dla ucznia jest dział ,,Na polach bitew” zawierający interaktywne animacje map. Wyobraźnię historyczną uczeń może rozwijać realizując zadania ,,Detektywistycznej agencji historycznej”, rozwiązując krzyżówki lub grając w odkrywankę historyczną. Materiały dla nauczyciela wzbogacono o scenariusze lekcji, propozycje testów i porady eksperta.

Mini Encyklopedia Średniowiecza

Strona była redagowana przez Sebastiana Buczyńskiego. Aktualnie nie jest dostępna. W dniu 25/02/2001 zawierała 700 haseł i 806 ilustracji. Przedstawia rozległą panoramę epoki prezentowaną w działach tematycznych takich jak: literatura, moda, kuchnia, miasta, herezje i demony, muzyka, pieczęcie, chronologia, mapy. Pomocny dla mediewisty może okazać się słownik polsko-łacińskim, leksykon sztuki, zestaw źródeł. Strona o dużych walorach edukacyjnych, zawiera ciekawi i przystępnie opracowane zagadnienia. Właściwie dobrana grafika wprowadza w klimat średniowiecza.

Wielka Encyklopedia Historyczna

serwis historyczny redagowany przez Sławomira Marczewskiego, Wawrzyńca Gaja Grzegorza Banachowicza. Serwis Wielka Encyklopedia Historyczna był swego cały czas rozbudowywany. Stale powiększał się zasób danych. Ogrom prac jest tak wielki, że grupa założycieli nie jest w stanie uaktualniać serwisu codziennie. Założeniem serwisu jest opisanie historii świata od Wielkiego Wybuchu, aż do końca II Wojny Światowej.

W 2002 roku został całkowicie ukończony dział poświęcony rozwojowi historii od momentu Wielkiego Wybuchu, po przez rozwój wszechświata, kształtowanie się Układu Słonecznego, Ziemi. Rozwojowi życia, aż do pojawienia się HOMO SAPIENS SAPIENS czyli człowieka o obecnym wyglądzie. Obecnie trwa aktualizacja działu poświęconego starożytnemu Egiptowi. Opisano rozwój pisma egipskiego i dynastie egipskie do czasów ptolemejskich. Encyklopedia zawiera także leksykon który obejmuje wydarzenia militarne (wojny, bitwy, powstania, starcia zbrojne), które miały miejsce w krajach całego świata, w okresie od Starożytności do końca II Wojny Światowej. Index ułatwia sprawne wyszukiwanie informacji w encyklopedii.

Strona w tamtym czasie zadziwiała rozmachem, stylową, dostosowana do epoki oprawą graficzną i linkami do innych internetowych opracowań historycznych. Niestety, nie jest już dostępna.

CyberHistoria

Serwer wirtualny Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego redagowany pod adresem historia.uw.edu.pl – jednej z największych i najlepszych instytucji zajmujących się historią w Polsce. Serwer wirtualny Cyber Historia powstał ponad dwa lata temu. Obecna wersja Cyber Historii podzielona jest na cztery serwisy: Informator, Artykuły, Czasopisma i Słownik, zgodnie z najważniejszymi polami aktywności w Internecie. W dziale Informator znaleźć można informacje nt. IH UW jako instytucji, w dziale Artykuły przeczytać można wybór artykułów napisanych przez pracowników Instytutu, w dziale Czasopisma znajdują się wybrane numery czasopism współwydawanych przez Instytut, zaś w dziale Słownik można przeczytać informacje na temat pracowników, doktorantów oraz osób współpracujących z tą szacowną placówką.

Historia od…do…

Można ją znaleźć pod adresem historia.priv.pl. Niestety, już nie istnieje. Wszystkie opracowania zamieszczone na tej stronie powstawały na podstawie wykładów nauczyciela historii z Katolickiego Liceum Ojców Pijarów w Krakowie – ks. mgr Edwarda Kryściaka Sch. P. Wykłady spisali i przetworzyli na wersję elektroniczną uczniowie tejże placówki: Łukasz Preiss, Karol Krużelecki i Jerzy Feliński . Strona zajęła I miejsce w rankingu T50 Polskich Stron Historycznych za okres listopad-grudzień 2000. Opracowania obejmują ok. 70 ciekawie i przystępnie zreferowanych wykładów pogrupowanych w epoki historyczne od starożytności po wiek XIX, każdą epokę wzbogacono mapami, tekstami źródłowymi i galerią zdjęć. Uzupełnieniem jest Poczet Królów Polskich opatrzony ikonografią spod pędzla Jana Matejki. Atrakcjami strony są: historyczny chat pozwalający na prowadzenie dyskusji oraz tzw. strefa zrzutu, umożliwiająca pobieranie gotowych opracowań zapisanych w formacie word. Ciekawym pomysłem jest umieszczenie na stronie działu forum, w którym każdy może umieścić swoją pracę na dowolny temat związany z historią. Prace te stanowią rozszerzenie omawianych zagadnień, niektóre stawiają je w zupełnie innym świetle.

Historia- to jest to

Strona była redagowana przez Wiktora Stanieckiego. Strona była głównie poświęcona historii, choć nie tylko. Z tematów historycznych pragnę polecić ,,Państwo Franków” gdzie przedstawione są dzieje dwóch dynastii: Merowingów i Karolingów. Witryna zawiera wiele map, przedstawiających granice imperium frankońskiego i ich zmiany. Ci, którzy interesują się dawnym prawem powinni przeczytać ,,Myśli kilka o prawie polskim” lub ,,Powtórka z historii prawa”. Ostatni artykuł poświęcony jest instytucji małżeństwa, która w dawnych czasach nie była jednakowa z dzisiejszą.

Dla tych, którzy lubią współczesność opracowano historię konfliktów izraelsko-arabskich oraz o bliskowschodni proces pokojowym. Na stronie pojawiło się wiele tematów związanych z historią doktryn politycznych. Na razie opracowany jest głownie wiek XVII i doktryna monarchii absolutnej. Strona zawiera biografie Machiavellego, Hobbes’a, Bismarcka, Zamoyskiego, Arafata, Nasera, Sadata . Pojawiła się także recenzja „Europy” Daviesa. Dla osób, które są zainteresowane filozofią – Mistycyzm średniowieczny.

Historia Polski i Europy

Strona była prowadzona przez Romana Gładysza. Stanowiła niezwykle obszerny serwis obejmujący zagadnienia z zakresu historii. Dwoma głównymi działami są „Historia Polski” oraz „Historia powszechna”. W pierwszym z nich umieszczono chronologicznie około 40 wybranych zagadnień, począwszy od powstania państwa Polan, a skończywszy na wydarzeniach lat 90. Każde zostało dokładnie opisane. Z kolei ,, Historia powszechna” zawiera 38 działów obejmujących tematykę od czasów starożytnych Aten po lata powstania RWPG i Układu Warszawskiego. Przy każdym opisie umieszczono odnośniki do tematów pokrewnych, co znacznie ułatwia opanowanie danego zagadnienia. „Index” przedstawia wszystkie wydarzenia zebrane chronologicznie. Autor prezentuje też materiały dotyczące dziejów Śląska. Znajdziemy tam również bibliografię i uwagi na temat interesujących pozycji książkowych z zakresu wybranych zagadnień z historii.

Słowiańszczyzna

Część większego projektu https://pracehistoria.wordpress.com/ – w którym autorzy prezentują prace licencjackie i prace magisterskie z historii.

Piramidion–Internetowy Serwis Archeologiczny Studentów Archeologji UJ

Internetowy Serwis Archeologiczny „Piramidion w sieci” działa od maja 2000 roku. Zespołem redakcyjnym kieruje Piotr Kołodziejczyk. Początkowo zaistniał jako sieciowa wersja biuletynu studenckiego a obecnie jako samodzielny serwis internetowy. Można w nim znaleźć artykuły pochodzące z „fizycznej wersji” pisma, jak również powstałe specjalnie na potrzeby serwisu.”Piramidion w sieci” zawiera indeks stron tematycznych, nowości ze świata archeologii, zdjęcia i materiały oraz wiele innych informacji mogących zaciekawić każdego miłośnika starożytności. Stale też powstają nowe strony tematyczne. Strona zawiera archeo-chat, można zabrać głos w archeologicznej dyskusji na żywo.

Jarema

Witryna redagowana przez Jakuba Pączka pod adresem jarema.art.pl Poświęcone legendarnemu Jeremiemu „Jaremie” Wiśniowieckiemu – najbogatszemu magnatowi kresowemu, wielkiemu dowódcy, bohaterowi „Ogniem i mieczem” i jednej z najciekawszych postaci naszej historii. Materiały ciekawe, zawierające: rodowód, genealogię Wiśniowieckich, artykuły monograficzne, ciekawostki, komentarz do ,,Ogniem i mieczem”, kadry z filmu i portrety z epoki.

Egiptologia

Witryna prowadzona przez Leszka Zinkowa. W wirtualnym świecie internetu nie brakuje informacji o Egipcie, podobnie jak nie brakuje jego entuzjastów w świecie rzeczywistym. Począwszy od witryn szacownych ośrodków naukowo-muzealnych, stron egiptologicznych organizacji, instytucji i fundacji, poprzez strony najróżniejszych „egiptomaniaków” (sformułowanie to wcale nie jest pejoratywne czy ironiczne), aż po prywatne, internetowe wizytówki osób które Egipt odwiedziły, więc publikują „kilka zdjęć spod piramid”.
Na dalszych stronach, w menu nawigacyjnym znajdą się odnośniki do krótkich opracowań tematycznych, dotyczących dziejów polskich zainteresowań starożytnym Egiptem. Oczywiście obowiązkowym niejako uzupełnieniem jest katalog odnośników (linków), które ułatwią dalszą podróż po „internetowej egiptologii”

Kampania Wrześniowa 1939

Witryna redagowana przez p. Koziarskiego. Serwis Kampania Wrześniowa 1939 jest w całości poświęcony walce Polaków z Wermahtem i Armią Czerwoną w pierwszych tygodniach II wojny światowej. W serwisie opisano przebieg wydarzeń, największe bitwy i potyczki oraz interesujące i zasługujące na uwagę epizody. Przedstawiono stan uzbrojenia stron, biografie dowódców i polityków oraz statystyki.

Kampania Wrześniowa 1939 jest największym serwisem internetowym poświęconym tej tematyce. Został wyróżniony w wielu konkursach oraz opisany w wielu artykułach prasowych, m.in. w magazynie CHIP, INTERNET, WWW oraz w GAZECIE WYBORCZEJ. Serwis jest całkowicie niekomercyjny

Największe tragedie na morzach

Strona redagowana przez Łukasza Ossolińskiego. Strona „Tragedie na morzach” poświęcona jest największym dramatom, jakie stały się udziałem okrętów i statków wszystkich walczących stron podczas I i II wojny światowej. Wybór dokonany przez autora strony uwzględnia zatonięcia, które pociągnęły za sobą co najmniej kilkaset ofiar, oraz takie, które uznawane są za najbardziej spektakularne lub intrygujące (w jednym przypadku opisano katastrofę na wodach śródlądowych). Zawartość strony dotyczy na razie wydarzeń z lat I i II wojny światowej oraz okresu międzywojennego, lecz z czasem zostanie rozszerzona na inne okresy historyczne, od starożytności po dzieje najnowsze. Obecnie witryna zawiera 317 opisów katastrof z udziałem 362 okrętów i statków.

II Rzeczpospolita

Jedyna strona z początku wieku poświęcona historii Polski w latach 1918-1939. Autorem jest Jarosław Gemel. Na stronie znajdowało się wiele materiałów przydatnych w szkole takich jak biografie sławnych postaci, teksty konstytucji, słynne przemówienia, jeden film, wiadomości o gospodarce i kulturze, wojsku, polityce. Uzupełnieniem są wspomnienia i zdjęcia z omawianego okresu.

Album grunwaldzki

Strona prowadzona przez piętnastoletniego [w roku 2002] ucznia gimnazjum w Rudzie Śląskiej. Zawierała informacje i ciekawostki związane z Zakonem Krzyżackim, Malborkiem, Bitwą pod Grunwaldem, uzbrojeniem XV wiecznych rycerzy, malarstwem nawiązującym do Grunwaldu, filmem pt. „Krzyżacy”. Dostępne są też ilustracje prezentujące odpowiednie działy. Wszystkie teksty i ilustracje można bezpłatnie kopiować. Serwis ten był często uaktualniany i stopniowo rozbudowywany.

Rzeczpospolita pod zaborami

Serwis historyczny – Polska w XIX wieku. Autorem strony był Piotr Sendacki skierowana jest do wszystkich miłośników historii, ma formę multimedialnego przewodnika po epoce powstań narodowych, aż po odzyskanie niepodległości. Ciekawym uzupełnieniem jest galeria symboli narodowych, obrazów i portretów z epoki. Serwis obejmuje lata 1795-1920.

Solidarność

Serwis historyczny z kilkudziesięcioma wpisami dotyczącymi okresu PRL – szczególnie dotyczącymi działalności „Solidarności”. Serwis działa do dzisiaj pod adresem https://pracesolidarnosc.wordpress.com/

Komunizm on-line (P.I.S.K.)

Strona była redagowana przez Piotra Czarneckiego (niestety, nie istnieje już pod starym adresem). Historia komunizmu, uzupełniona biografiami przywódców partyjnych, galerią socrealizmu, multimediami z tego okresu (przemówienia, pieśni) oraz innymi interesującymi artykułami z tego okresu (m.in. bony i kartki). Największa tego typu strona w Polsce

Historia Anglii

Witryna redagowana przez Karola Kowalskiego (niestety, nie istnieje już pod starym adresem). Strona zawiera artykuły na temat szeroko pojętej historii Anglii, komentarze do wydarzeń bieżących w Wielkiej Brytanii a także kalendarium dzięki któremu można sprawdzić jakie wydarzenia z historii Anglii są związane z dzisiejszą datą. W witrynie Historia Anglii znaleźć można jak sama nazwa wskazuje artykuły dotyczące dziejów Anglii włączając w to obszary Wysp Brytyjskich podległe królowi Anglii jak i inne rejony świata w okresie bezpośredniej (a nie symbolicznej, jak to ma do dziś miejsce np. w Kanadzie i Australii) dominacji brytyjskiej. Zakres serwisu obejmuje okres od czasów przedhistorycznych do dziś. Zdaniem autora strony zebrany materiał może być pomocny w przygotowaniach do matury z języka angielskiego, gdzie wymagana będzie znajomość angielskiej literatury. Zainteresować może ta witryna również zdających egzaminy na filologie angielską gdzie pytania z tzw. „kulturówki” są popularnym sposobem na wykoszenie nadmiaru kandydatów.

Egipt Starożytny – historia i chronologia,

Strona opracowana przez Dariusza Sitka (niestety, nie istnieje już pod starym adresem).

Historia i chronologia Starożytnego Egiptu. Pełna, szczegółowa tytulatura królewska. Precyzyjne datowanie. Fakty z historii politycznej i gospodarczej. Oryginalna, hieroglificzna pisownia imion królewskich. Tablice chronologiczne i genealogiczne. Witryna o wysokim poziomie merytorycznym i ciekawej grafice opartej o teksturę papirusu. Uzupełnieniem witryny są mapy i galeria zdjęć.

Deus Le Volt – wyprawy krzyżowe

Strona poświęcona krucjatom autorstwa Radosława Pawęskiego (niestety, nie istnieje już pod starym adresem). Najbardziej dokładna strona traktująca o wyprawach krzyżowych na Wschód. Wiele rysunków, zdjęć, ciekawe opisy, dodatkowe tematy. Najlepsza strona o krucjatach.

Strona zawiera obszerny opis wydarzeń podczas poszczególnych VII wypraw poczynając od synodu w Clermont w roku 1095, który rozpoczyna wielki ruch krucjatowy, kończąc na upadku Królestwa Jerozolimskiego w 1291 roku. Oprócz tego szkice, rysunki, wybitne postaci, specjalna podstrona poświęcona zakonom rycerskim założonym podczas krucjat oraz obszerne podsumowanie tego co dały Europie krucjaty, zarówno politycznie jak i społecznie.

Internetowe strony historyczne w edukacji medialnej

Leave a reply

Zjawisko globalnej cywilizacji dociera do polskich szkół. Towarzyszą temu mięszane uczucia. Z jednej strony bezgraniczny i bezkrytyczny zachwyt nad nowymi mediami, z drugiej zaś pada sceptyczne pytanie o kolokwialnym zabarwieniu ,,Jak nie być głupkiem w globalnej wiosce?”. Ogólnopolski projekt „Internet dla szkół” powstał z inicjatywy naukowców z Wydziału Fizyki UW jesienią roku 1994. W marcu 1995 r. podłączono do Internetu pierwsze 17 szkół. Obecnie jest ich w Sieci ponad 7000 i stale przybywają nowe. Projekt Internet dla szkół uznany został w roku 1997 przez G7 Global Inventory Project za najlepszy projekt polski (a drugi w skali świata) realizujący wdrażanie idei Globalnego Społeczeństwa Informacyjnego. Kontynuacją tego projektu są realizowane obecnie projekty Interkl@sa i Internet w każdej gminie Korzystanie z internetu należy do najważniejszych umiejętności, które powinni zdobyć uczniowie u progu XXI wieku przygotowując ich do posługiwania się technologią informacji. Oto najważniejsze zadania stojące przed reformowaną polska oświatą w dziedzinie TI

Jednym z trzech najważniejszych celów reformy oświaty jest, zdaniem jej autorów, wyrównywanie szans edukacyjnych wszystkich uczniów. Internet ma olbrzymie znaczenie, jako czynnik wyrównujący te szanse: dla dzieci i młodzieży pochodzących ze środowisk wiejskich i małomiasteczkowych oraz dla uczniów niepełnosprawnych, dla których bariery fizycznej komunikacji stanowią przeszkody nie do przebycia w dostępie do nowoczesnej informacji. Możliwość pracy w domu stwarza tym ostatnim szanse na włączenie się do społeczeństwa obywatelskiego i daje poczucie bezpieczeństwa.
Umiejętność współpracy w grupach zadaniowych, często o charakterze międzynarodowym, jest zaliczana do podstawowych umiejętności współczesnego Europejczyka. Korzystanie z sieci komputerowej daje możliwość pracy z grupami rozproszonymi (np. mniejszościami narodowymi, młodzieżą specjalnie uzdolnioną). Współpraca poprzez internet pozwala na pracę w czasie wygodnym dla użytkowników, uczy odpowiedzialności za słowo i wymieniane informacje. Dzisiejsi uczniowie polscy będą pracować w strukturach Unii Europejskiej i w różnych organizacjach międzynarodowych. Już teraz więc należy myśleć o przygotowaniu ich do wykorzystywania Internetu, jako zasobów informacji i narzędzia komunikacji.
Wyposażenie szkół w pracownie informatyczne jest pierwszym krokiem na drodze do upowszechnienia dostępu do informacji. Niezbędne jest jednak przeszkolenie osób, od których stopnia wiadomości zależy powodzenie całego przedsięwzięcia. Dotyczy to przede wszystkim nauczycieli, którzy powinni być świadomi możliwości elektronicznych źródeł informacji i przekonani o użyteczności tych nowych metod pracy. Stosowane obecnie łatwe w obsłudze oprogramowanie powinno stać się cennym narzędziem pracy każdego nauczyciela. Szczególnie ważne jest to dla nauczycieli przedmiotów humanistycznych, którzy dotąd w niewielkim stopniu wykorzystywali komputery w procesie nauczania.
Proces dydaktyczno-wychowawczy szkoły musi być realizowany przy współpracy rodziców. Im także należy uświadomić pożytki wynikające z umiejętności właściwego wykorzystania komputerów i Sieci Internetu.

Obecnie MEN realizuje program „Pracownia internetowa w każdej gminie”, zakładający istnienie w każdej gminie szkolnej pracowni komputerowej posiadającej co najmniej 10 stanowisk, wyposażonej w komputery zgodne ze standardem IBM PC lub Apple McIntosh połączone siecią lokalną, z możliwością dostępu do sieci z każdego stanowiska. Pracownie te otrzymają oprogramowanie zapewniające uczniom (zgodnie z podstawami programowymi reformowanej szkoły) realizowanie celów edukacji i możliwość korzystania z technologii informacji. Autorzy projektu nie zapomnieli także o przygotowaniu nauczycieli: w każdej szkole biorącej udział w projekcie zostaną przeszkolone trzy osoby.

Pracownie założono, ale ich jakość pozostawia wiele do życzenia, a 10 komputerów na jedno gimnazjum to stanowczo za mało. Ministerialny przelicznik i komputer na 20uczniów jest bardzo optymistyczny i niestety odległy od rzeczywistości, w której często jeden komputer jest oglądany przez 80 uczniów.

A zatem w ciągu tygodnia każdy uczeń ma szansę spędzić samodzielnie przy komputerze 30minut W Polsce nie prowadzi się przy tym żadnych zakrojonych na szeroką skalę badań, czy multimedia rzeczywiście pomagają uczniom. MEN o to nie zabiega, pewnie z powodu braku pieniędzy, a KBN nie zajmuje się nauczaniem i dydaktyką, więc nie wyasygnuje na to żadnych funduszy. Kończąc ten pesymistyczny wstęp mogę stwierdzić ,,a jednak się kręci”, krok został postawiony we właściwym kierunku. Reszta zależy od mądrości samorządów lokalnych, gospodarności dyrektorów szkół i zaangażowania nauczycieli.

Przechodząc na grunt edukacji historycznej widzę niezwykłą atrakcyjność ,,historii z myszką i komputerem” dla dzieci i młodzieży. Szkoła powinna wykorzystać młodzieńcze zainteresowanie nowoczesną technologią do: popularyzacji wiedzy historycznej, rozwijania zainteresowania przeszłością, kształtowania umiejętności posługiwania się różnorodnymi źródłami. Założenia te wynikają z podstawy programowej . W zakresie edukacji czytelniczej i medialnej stawia ona przed szkołą następujące cele i zadania.

Cele edukacyjne

Przygotowanie do korzystania z różnych źródeł informacji.
Umiejętność segregowania informacji i krytycznego ich odbioru.
Rozbudzanie potrzeb czytelniczych.
Przygotowanie do pracy samokształceniowej i wykorzystywania mediów jako narzędzi pracy intelektualnej
Kształtowanie postawy szacunku dla polskiego dziedzictwa kulturowego w związku z globalizacją kultury masowej.

Zadania szkoły

Rozpoznanie i umiejętne kierowanie zainteresowaniami literackimi uczniów.
Tworzenie warunków do zdobywania informacji z różnych źródeł.
Rozwijanie wiedzy o komunikowaniu się ludzi bezpośrednio i przez media.
Ukazywanie zależności między formą i językiem mediów a zamierzeniami, postawami i kulturą twórców komunikatów artystycznych, informacyjnych, reklamowych i propagandowych.
Uświadomienie roli mass mediów i stosowanych przez nie środków i zabiegów socjotechnicznych.
Wprowadzenie uczniów w zasady procesu twórczego w produkcji medialnej.

Realizacja tak ambitnych założeń będzie możliwa, gdy zostaną spełnione następujące warunki;

Nauczyciele przełamią kompleksy i strach przed komputerami i internetem – lekarstwem jest stworzenie preferencyjnych warunków sprzedaży komputerów dla nauczycieli. Propozycja MEN i Ogólnopolskiej Fundacji Edukacji Komputerowej polegająca na rozłożeniu ceny zakupionego komputera na 12 nieoprocentowanych rat jest nieporozumieniem-jedna rata to ok. 400zł. Jedynie posiadanie własnego komputera zapewni efektywność kursów i zastosowanie zdobytej wiedzy i umiejętności na lekcjach.
Szkolenia i kursy komputerowe powinny przygotowywać nauczyciela nie tylko do technicznej obsługi komputera lecz do zastosowania TI w. procesie dydaktycznym. Przeszkolenie nauczycieli to ogromny wysiłek – tym bardziej że w Polsce na większości uniwersyteckich kierunków pedagogicznych nie ma wcale zajęć z informatyki, nie mówiąc już o wykorzystaniu komputerów w nauczaniu. Dlatego nawet nauczyciela, który dopiero skończył studia, trzeba wysyłać na dodatkowe kursy, a na to brakuje pieniędzy. W efekcie tylko co dziesiąty polski nauczyciel potrafi posługiwać się komputerem. W krajach rozwiniętych te proporcje są odwrócone – 90 proc. ma przynajmniej podstawowe przeszkolenie.
Pracownia komputerowa jest dostępna do prowadzenia zajęć z każdego przedmiotu a nie tylko informatyki.
Przy jednym komputerze może pracować maksymalnie 2 uczniów.
Zajęcia z informatyki powinny wyposażyć ucznia w umiejętności niezbędne do korzystania z TI na lekcji historii takie jak:

Włączyć komputer i zalogować się do sieci
Obsługiwać przeglądarkę internetową
Wyszukiwać informacje na zadany temat
Kopiować pliki do schowka i wklejać do dokumentu
Posługiwać się edytorem tekstu
Zachować dokument na dysku
Wydrukować opracowany dokument

Uczeń posiadający wyżej wymienione umiejętności powinien bez problemu wyszukać zalecone przez nauczyciela materiały historyczne w zasobach internetu. Nauczyciel historii przygotowując i prowadząc zajęcia w pracowni internetowej winien skoncentrować się na następujących czynnościach:

Wyszukać potrzebne strony historyczne w zasobach www , zapisać ich adresy internetowe lub ściągnąć je na dysk twardy serwera
Przeprowadzić selekcję zgromadzonych materiałów pod kątem:
1. przydatności do tematu lekcji
1. możliwości intelektualnych uczniów
1. wartości merytorycznej i dydaktycznej zgromadzonych materiałów
Ukierunkować uczniów do pracy poprzez:
1. podanie adresów internetowych
1. wskazanie zagadnień koniecznych do opracowania
1. określenie końcowych efektów pracy w postaci zredagowanego dokumentu w edytorze tekstu
Instruować uczniów w czasie pracy
Udzielać pomocy technicznej związanej z obsługą komputera i poruszaniem się w internecie
Dokonać podsumowania i oceny pracy uczniów

W oparciu o zasoby internetu można prowadzić lekcje poświęcone:

zaznajamianiu uczniów z nowym materiałem- do większości tematów lekcyjnych można znaleźć treści ujęte problemowo bądź chronologicznie
- powtórzeniom i systematyzacji opracowanych wcześniej treści- strony www są bogate w zestawienia, syntezy, streszczenia, tablice chronologiczne
- kontroli i ocenie wyników nauczania- testy historyczne opracowane zgodnie z zasadami pomiaru dydaktycznego i programy testujące są dostępne na stronach internetowych

Wielką zaletą internetu jest to, iż stanowi on multimedialny zbiór środków dydaktycznych, na który składają się;

filmy
nagrania dźwiękowe
wirtualne mapy historyczne
interaktywne animacje komputerowe
teksty źródłowe
ikonografia
czasopisma wydawane w formie elektronicznej
książki z bibliotek sieciowych

Odrębnym zagadnieniem wynikającym z nieco kolokwialnego rozwinięcia skrótu www- wszechświatowy śmietnik jest problem wiarygodności zawartych tam informacji. W internecie można znaleźć informacje o wszystkim. No, może o prawie wszystkim. Informacje te są w dodatku w zasięgu kliknięcia.
Wśród prawdziwych informacji można jednak znaleźć mnóstwo informacji dziwnych, zaskakujących, zmyślonych, błędnych, a nawet celowo kłamliwych. I tu pojawia się poważny problem. Jak odróżnić strony wiarygodne od tych, którym nie można wierzyć?
Uczniowie często poszukują w sieci informacji na temat zadanej pracy domowej, czasem chcą się dowiedzieć czegoś więcej o szczególnie ciekawym problemie poznanym na lekcjach. Nierzadko jednak sporo ryzykują, przytaczając na lekcji informacje znalezione w sieci… Dlatego ważne jest określenie wiarygodności stron, które się przegląda. Oceniając wiarygodność powinniśmy uwzględnić następujące czynniki:

Musimy ustalić, kto jest autorem strony i jakie ma kwalifikacje, aby wypowiadać się na określony temat. Autorami stron są nierzadko pasjonaci, którzy nie mają wystarczającego wykształcenia ani wiedzy, by rzetelnie przedstawić jakieś zagadnienie. Bardziej wiarygodny będzie więc dla nas profesor uniwersytetu niż student czy uczeń szkoły średniej.
1. Ważne jest, czy autor strony oprócz tytułu naukowego podaje jakieś swoje osiągnięcia w danej dziedzinie (publikacje, nagrody), a także czy pracuje w jakiejś znaczącej instytucji (na uniwersytecie, w towarzystwie naukowym).
1. Strona jest bardziej wiarygodna wtedy, gdy można na niej znaleźć odnośniki do innych stron o podobnej tematyce (niestety, wtedy również trzeba się zastanowić nad ich wartością). Dobrze świadczy o autorze strony, jeśli podaje źródła, z których korzystał.
1. Ważny jest sam wygląd strony. Jeśli ktoś poświęcił wiele czasu na jej przygotowanie, zaopatrzył ją w zdjęcia, rysunki i animacje, to prawdopodobnie zadbał też o rzetelność przekazywanych informacji.
1. Warto sprawdzić, kiedy powstała strona i czy jest stale aktualizowana. Strona istniejąca od dawna i często aktualizowana jest bardziej wiarygodna niż strona, którą ktoś sporządził rok temu, po czym o niej zapomniał.
1. Warto sprawdzić, jak często jest odwiedzana dana strona. Jeśli znajdziemy na niej księgę gości, możemy zdobyć informacje na ten temat, a także poznać opinie innych dotyczące tej strony.
1. Możemy powiedzieć wiele o wiarygodności strony, jeśli uda nam się ustalić cel jej zbudowania. Instytucje tworzą strony, aby informować o swojej działalności. Osoby prywatne chcą natomiast przedstawić swoje dokonania, dać upust swojej pasji. Często możemy jednak trafić na strony, których celem jest przekonanie nas do pewnych poglądów lub do podjęcia pewnych działań. Są to zwykle strony firm, które chcą nam sprzedać swój produkt, lub organizacji, które starają się zyskać poparcie dla swoich idei. W takich wypadkach trzeba być szczególnie ostrożnym.

egipt.cavern.com.pl/witaj.htm

republika.pl/tkoc/piramidy.htm

Pozostają mimo wszystko wątpliwości. Czy jednak na pewno wybrana strona zawiera prawdziwe informacje? Niestety, nie mamy takiej pewności. Zdarzają się przecież ludzie z ogromną wiedzą, którzy nie mają żadnych tytułów naukowych. Z drugiej strony, nawet bardzo znany uczony może się mylić. Poza tym w sieci zawsze można udawać kogoś innego… Dlatego proponuję korzystać nie tylko ze stron www, ale także z tradycyjnych środków przekazu, czyli papierowych książek. W zasobach www znajduje swoje odbicie wiele kontrowersyjnych spraw. Na przykład przeglądając zasoby w poszukiwaniu informacji na temat przystąpienia Polski do Unii Europejskiej, można znaleźć strony, na których entuzjastycznie popiera się przystąpienie do Unii, podczas gdy na innych stronach wskazuje się zagrożenia z tym związane albo wręcz odrzuca taką możliwość. Komu więc należy wierzyć?

W kontekście wiarygodności stron internetowych warto zastanowić się nad językiem, z którym spotka się nauczyciel i uczeń –użytkownicy edukacyjnego internetu. Internet już dawno stał się narzędziem w pełni multimedialnym, co oznacza, że inaczej niż dotychczasowe media skupia w sobie ich sposoby komunikacji. Jak na nowe medium przystało, Internet wytworzył też swój nowy, odrębny język i nie chodzi tu o język w sensie sposobów komunikowania, ale o mieszankę tekstu i obrazu, a także dźwięku, stworzoną przez samych internautów. Albo jeszcze inaczej: o specjalny kod zlepiony tymczasem ze znaków językowych (słów) i wizualnych.
Jeśli popatrzeć na to zjawisko z boku, najwięcej do powiedzenia o nim mógłby mieć nie językoznawca, gdyż zabrakłoby mu do tego narzędzi, ale semiotyk – specjalista od teorii znaków. Bo ten język stworzony został ze znaków, nie ze słów ani symboli interpunkcyjnych.
Człowiek, który zaczyna uczyć się internetu narażony jest na stres znalezienia się w obcym świecie. Trzeba szybko się uczyć, przyswajać pojęcia, nowe umiejętności.

A internauci nie ułatwiają nikomu przedostania się do hermetycznego klubu, jaki stanowią, posługując się specyficznym żargonem złożonym nie tylko z anglicyzmów, ale i ze znaków graficznych. Internet narodził się za oceanem, trudno więc oczekiwać, żeby język samych internautów nie wykazywał wpływów współczesnej łaciny – angielskiego. Większość internautów pochodzi zresztą ze Stanów Zjednoczonych, Kanady i Wielkiej Brytanii. Przypominam ten truizm, bo badania wykazują, że obecnie 57% wszystkich użytkowników sieci porozumiewa się tym językiem. Na drugim miejscu jest język japoński, który trudno podejrzewać o to, że wygra w rywalizacji z tym pierwszym (8%). Na kolejnych miejscach są: niemiecki (5%), hiszpański (5%), francuski (4%), chiński (4%), włoski (4%), koreański (2%), portugalski (2%), a pozostałe stanowią razem 9-procentową grupę. Według przewidywań Computer Economics, od roku 2001 będzie jednak następować stopniowa zmiana proporcji – angielskojęzyczni internauci będą stanowić coraz mniejszą część użytkowników sieci – tylko 51%, a w roku 2003 – 46%, w 2005 r. – tylko 43% itd. Co ciekawe, już dziś pracuje się nad rozwiązaniami umożliwiającymi stosowanie innych niż łaciński alfabetów do zapisywania adresów domen. Przykładem może być kalifornijska firma i-DNS International, która poinformowała o zarejestrowaniu 120 tys. domen z użyciem nazw zapisanych w innych alfabetach niż łaciński. Kwestią czasu jest tylko opracowanie jednolitego standardu, który można zaimplementować we wszystkich serwerach i przeglądarkach internetowych.

Język angielski pozostanie jednak z całą pewnością podstawowym językiem międzynarodowej komunikacji dla internautów. Ale w lokalnych serwisach internetowych nieuniknione jest coraz powszechniejsze wykorzystanie języków narodowych, co zresztą już się dynamicznie zmienia. Dlaczego? Zapewne nie ze względu na niewiedzę, ale z powodu niechęci do wypowiadania się w języku obcym. Skoro internet przestaje być domeną Amerykanów i rozwija się wszędzie, to dlaczego mamy się podporządkować hegemonii jednego języka?

A jeśli tak, to przy powszechnej znajomości angielskiego komunikowanie się za jego wyłączną pomocą stanie się, i już się staje trudne. Zamiast angielskiego przydałby się język międzynarodowy, istniejący ponad wszystkimi. Z powodu tej konieczności uniwersalizacji i kłopotów z komunikacją internauci stworzyli i nadal tworzą nowe sposoby komunikacji.
W języku polskim użycie angielskich terminów odnoszących się do internetu jest niestety koniecznością. Dlaczego? Ponieważ mimo wielu prób spolszczenie większości terminów komputerowych jest skazane na niepowodzenie. W sieci pojawiają się od czasu od czasu propozycje spolszczeń, choć ich efekty są raczej komiczne (interface – międzymordzie, interactive – międzyuczynny, click – tupnąć lub mlasnąć, double click – dwumlask, HyperText Markup Language – Język Przesadnego Wyróżniania Tekstów, Plug&Play – wsadź i baw się, joystick – manipulator drążkowy ,mouse – manipulator stołokulotoczny). Każdy mógłby się rzecz jasna obruszyć na takie spolszczenia i wymyślić lepsze, wszak to przykłady ekstremalne. Ale właśnie: tylko nieco lepsze. I tak nie będziemy w stanie wynaleźć niczego, co byłoby naprawdę adekwatne. Należy się więc pogodzić z zapożyczeniami lub wręcz używaniem terminów w wersji oryginalnej i nauczyć tego języka. Ale angielski to dopiero poło

a języka internautów, który składa się także z wielu innych znaków i skrótów polskich.
Wśród wielu innych powodów tworzenia nowomowy sieciowej można też wymienić to, że internet nie lubi tasiemcowych tekstów-komunikatów, nie znosi dłużyzn. Internet jest medium wiadomości zwięzłych i konkretnych, bo taka jest natura ludzkiej percepcji słowa sczytywanego z ekranu komputera. Język internetu ma swoje początki nie tylko w witrynach internetowych, ale także w poczcie elektronicznej. O ile witryna jest w stanie przyjąć – w zależności od jej funkcji – nawet dłuższy tekst (choć nigdy tak długi, jak w tekście drukowanym), o tyle wiadomość e-mail z trudem. Dłuższy tekst sprawia, że gubimy się w nim, tracimy orientację i męczymy przy czytaniu. Nie mówię już o tekstach na czacie, gdzie szybkość reakcji czy celność repliki zmusza nas do posługiwania się hasłami-znakami, które przybierają formę skrótowców albo wizualnych odpowiedników słów. Tak tworzy się język skrótów, schematów i obrazów, łatwiej i szybciej przyswajalny niż klasyczny tekst. Właśnie dlatego to, co pojawiło się niegdyś w Usenecie (pierwsze skróty), obecnie rozwinęło się świetnie w ramach IRC i ICQ. Gama skrótów literowych ciągle się poszerza i można z nich już dziś ułożyć mały słowniczek.

Zasoby internetu zawierające materiały historyczne ulegają dynamicznym zmianom. Wzrasta ich jakość merytoryczna, dydaktyczna oraz techniczna strona opracowania. Nauczycielowi historii zagubionemu w bezkresnej pajęczynie internetu potrzebny jest wykaz internetowych adresów do stron związanych z jego profesją. Pozwoli on na oszczędność czasu, pieniędzy (przy połączeniach modemowych);naprowadzi na strony wartościowe merytorycznie i dydaktycznie. W przestrzeni internetowej funkcjonują tysiące stron poświęconych historii. Dzieje się tak dlatego, iż strony www są najtańszym sposobem publikowania własnych dokonań i prezentacji poglądów. Budującym zjawiskiem jest popularyzacja tej dziedziny wiedzy dzięki możliwościom internetu. Misja ta prowadzona jest przez ośrodki akademickie, historyków-hobbystów, studentów i co najbardziej cieszy przez uczniów liceów i gimnazjów. Zagadnienie to wymaga przeprowadzenia dokładnych badań, których wynikiem byłby przewodnik po historycznych stronach internetu. Zamieszczony w niniejszym serwisie wykaz stron historycznych jest skromną próbką takiej pracy.

Komputer – narzędzie wykorzystywane w procesie edukacyjnym

Leave a reply

Obecnie nauczyciele i uczniowie stają przed nowymi wyzwaniami, jednym z nich jest powszechna komputeryzacja. W poprzednim rozdziale wspomniałam o potrzebie dokonania pewnych zmian w roli, jaką powinien w niedalekiej przyszłości odgrywać nauczyciel. Rola ucznia również powoli ulega zmianie. Uczeń może samodzielnie zdobywać wiedzę, korzystając na przykład z internetu, to sprawi, że staje się bardziej dociekliwym i wymagającym odbiorcą.

Jakie możliwości niesie ze sobą szeroko pojęta technologia informacyjna?

Jak można wykorzystać komputer w procesie edukacyjnym?

Nauka języków obcych

Rozwój komputeryzacji wpłynął na zapoczątkowanie nowej ery w nauczaniu języków obcych, tzw. CALL (Computer Assisted Language Learning – nauka języków obcych wspomagana komputerowo). Na tych zajęciach, komputer może być bodźcem do dyskusji, krytycznego myślenia, pisania oraz porozumiewania się. Od nauczyciela zależeć będzie jak wykorzysta to narzędzie dydaktyczne. W zależności od wyposażenia pracowni oraz oprogramowania, lekcje mogą mieć bardzo różny przebieg. Uczeń może na przykład, wysłać do swego kolegi za pośrednictwem sieci lokalnej swoją opinię na pewien temat i to może być punktem wyjścia do dyskusji w klasie. Dyskusja prowadzona w obcym języku przyczyni się do swobodnego posługiwania się nim.

Komputer może spełniać rolę partnera, na przykład podczas gry, symulacji. Symulacja może być zaprogramowaną rozmowa w kawiarni, kinie, itp. Uczeń prowadzi dialog, a komputer jest jego partnerem w tymże dialogu. To nie jest prawdziwa rozmowa, gdyż jest oparta na zestawie wcześniej zaprogramowanych odpowiedzi. Taka forma nauki na pewno sprawi uczniowi o wiele więcej przyjemności od tradycyjnej lekcji.

Komputer może być również w nauce języka obcego, narzędziem służącym do wyszukiwania informacji w bazach danych, encyklopediach, słownikach, itp. Odpowiedni program może sprawdzić poprawność ortografii, ułatwić poprawianie tekstów. Jednym słowem, nauka może sprawiać uczniom dużo więcej satysfakcji.

W klasie CALL uczniowie mają wspaniałe narzędzie, które zaspokaja różne style uczenia się. Koniec z monotonią i stresem związanym z brakiem czasu. W tej klasie uczniowie pracują w swoim własnym tempie, a zadania odzwierciedlają rzeczywistość. Komputer umożliwia, dzięki nagraniu lektora, ćwiczenie wymowy poszczególnych zwrotów, tyle razy, ile każdy uczeń potrzebuje. Komputer nigdy nie okaże zdenerwowania, nawet po dziesiątej powtórce, nauczyciel w tym momencie byłby już mocno poirytowany. Poza tym komputer daje możliwość podsumowania wyników pracy, w sposób całkowicie obiektywny. Wszystko to może wpłynąć pozytywnie na motywację ucznia. Jeżeli pewne ćwiczenia wykonywane są prawidłowo, można je pominąć, inne z kolei można powtarzać wymaganą ilość razy. Dzięki temu, uczeń może kontrolować swoje postępy oraz planować dalsze. Uczeń staje się odpowiedzialny za proces uczenia się i bardziej zmotywowany do wytężania się w dalszej pracy.

Nauka przedmiotów zawodowych

Gwałtowny postęp cywilizacji połączony z rozwojem nauki i techniki, wymusza na edukacji zawodowej dostosowanie się do potrzeb rynku. Aktualnie poszukiwane są osoby, które potrafią korzystać z komputera oraz dostępnych informacji. Nowoczesna szkoła zawodowa musi uwzględniać postęp informatyczny, jest to szkoła, w której proces kształcenia oparty jest o multimedia i nowoczesną technologię sieciową. Dzięki wykorzystaniu na lekcjach odpowiednich programów komputerowych nauka, może stać się prawdziwym przeżyciem, nawet emocjonalnym. Nauczyciel może przygotować odpowiednie ćwiczenia, które uczeń będzie mógł wykonać z niewielką pomocą. Dzięki technice komputerowej, łatwo można przeprowadzić różnego rodzaju doświadczenia, symulacje procesów oraz pokazy pewnych zjawisk fizycznych, chemicznych. Z badań wynika, „że im bogatszy wyrazowo środek dydaktyczny, tym głębsze przeżywanie przez uczniów eksponowanych treści i trwalsze ich zapamiętanie.”[1] Programy edukacyjne przekazują pewne treści, wywołują przeżycia, określone skojarzenia, pobudzają emocje. Przeżycia uczniów związane ze zdobywaniem wiadomości i umiejętności, wzmacniają proces kształtowania ich przekonań, postaw i wartości. Emocje jakich uczniowie doznają podczas nauki wpływają na nich motywująco, uruchamiają procesy poznawcze, rozwijają zainteresowania, wywołują większą wrażliwość intelektualną. W nowoczesnej szkole, uczeń zostanie wyposażony w narzędzia, które umożliwią mu wykonywanie swych zadań zawodowych sprawnie, dokładnie i estetycznie. W sklepie, warsztacie samochodowym, biurze projektowym, w banku, na posterunku policji, wszędzie wszechobecny jest komputer. Dlatego tak ważne jest, aby szkoła zawodowa przygotowywała pracowników, którzy będą atrakcyjni, na coraz bardziej wymagającym rynku pracy.

Nauka dzieci nie w pełni sprawnych ruchowo

Aktywność dziecka wyraża się przede wszystkim w ruchu. Jego chęć działania, ewoluuje od czynności zgeneralizowanych (od ogólnej „ruchliwości”) w kierunku działań celowych. Aktywność ta, daje młodemu człowiekowi poczucie zadowolenia, buduje podstawy jego samoakceptacji, jest również miarą akceptacji i wartości w grupie rówieśniczej. U przedszkolaków lepszym jest ten, kto jest silniejszy, później ten, kto szybszy i sprawniejszy, zaś w młodszych klasach szkoły podstawowej, szacunek kolegów zdobywa ten, kto więcej potrafi zrobić, kto jest bardziej samodzielny. Dziecko nie w pełni sprawne ruchowo, pozbawione jest możliwości sprawdzenia się w aktywności ruchowej. Dlatego u tych dzieci, występuje niska samoocena oraz obawa przed kontaktami społecznymi z rówieśnikami (brak wspólnego pola działania stwarzającego możliwość porównywania się). Sytuację tę można znacznie poprawić, przez wykorzystanie sprzętu informatycznego w klasach integracyjnych. Komputer jest tym samym zbiorem radości i problemów, zarówno dla dzieci sprawnych, jak i niepełnosprawnych. Stwarza wspólną (atrakcyjną dla dzieci) płaszczyznę aktywności, poprzez działalność umysłową. Efektywna praca z komputerem pomoże, dziecku ugruntować wiarę w jego możliwości sprawcze. Sukces ucznia niepełnosprawnego na tej płaszczyźnie, może stać się istotnym elementem poprawy (podniesienia) jego samooceny i początkiem szeroko rozumianej integracji społecznej w czasach ekspansji informatyki użytkowej. Istotną zaletą komputera w pracy z dziećmi nie w pełni sprawnymi ruchowo jest możliwość wykorzystania go, jako narzędzia rehabilitacji dysfunkcji manualnych i psychoruchowych. Istnieje również możliwość dostosowania obsługi programów do indywidualnych potrzeb i wymogów dziecka, poprzez stosowanie różnych urządzeń peryferyjnych typu: klawiatura, mysz, itd. Warto także dodać, iż wszyscy uczniowie rozpoczynający pracę z komputerem, są wobec niego jednakowo „niepełnosprawni”. Zdobywając wspólne doświadczenia, mogą być sobie wzajemnie pomocni, co jest jednym z podstawowych celów istnienia klasy integracyjnej.

Na przykład niektóre gry mają walory edukacyjne i terapeutyczne. Związane jest to ze znaczną sprawnością (koordynacja: wzrok-ręka, procesy myślowe i decyzyjne, ćwiczenie refleksu, itp.). Komputer może więc stanowić użyteczne narzędzie terapii różnych zaburzeń i może być wykorzystywany, w celu usprawnienia koordynacji wzrokowo-ruchowej, na przykład:

u chorych po wylewach,
u dzieci z rozwojową niezdolnością dotykową,
w rozwijaniu słabych zdolności przestrzennych,
przy uczeniu dzieci rozróżniania dźwięków.[2]

Kontakt z komputerem może sprzyjać ćwiczeniu koncentracji i i rozwijaniu zdolności poznawczych.

Wykorzystanie internetu w procesie edukacyjnym

Z komputeryzacją ściśle związany jest szeroki dostęp do internetu, sprzyja to zmianie postaw nauczyciela i ucznia, prowadzi do ich wzajemnej współpracy i partnerstwa. Tradycyjne stosunki między nauczycielem, a uczniem, w których nauczyciel był głównym źródłem wiedzy, odchodzą powoli w przeszłość. Teraz uczeń z łatwością, samodzielnie zdobywa informacje w internecie. Nauczyciel nadal pozostaje bardzo ważny w procesie edukacyjnym, gdyż uczniom brak doświadczenia w selekcjonowaniu odpowiednich informacji, jakie posiadają przygotowani nauczyciele. Taka współpraca przyczyni się do podniesienia zaufania między nauczycielem i uczniem, możliwa dzięki wspólnym poszukiwaniom rozwiązań napotykanych problemów. W nowej rzeczywistości, gdzie wszechobecny staje się internet, uczeń może komunikować się z rówieśnikami na całym świecie, czując się dowartościowany. Świat nie jest już dla niego taki wielki, niezrozumiały. Teraz bez problemu, rozmawiając może poznać kulturę, obyczaje, tradycję różnych narodów. To wpływa na samodzielność, tolerancyjność, otwartość, na przyswajanie nowego języka i kultury. Odtąd samodzielnie może zdobywać wiedzę z różnych dziedzin.

[1] Kozielska M., Techniki komputerowe w nowoczesnym kształceniu zawodowym., [w:] Szkoła Zawodowa nr 3, Warszawa 2000, WSiP.

[2] Braun-Gałkowska M., Wpływ gier komputerowych na psychikę dzieci, [w:] Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze nr 8, Warszawa 1997, WSiP.

Niepowodzenia dydaktyczne i ich przyczyny – rola rodziny w życiu dziecka

Leave a reply

Przedmiotem tej pracy jest zachwianie porządku życia rodzinnego, występująca w określonej sytuacji społecznej. Powoduje ona niekorzystne społeczne konsekwencje, przejawiające się zwłaszcza w negatywnych zachowaniach dzieci i młodzieży z patologicznych środowisk rodzinnych [1].

Wiemy, iż rodzina jest jedną z podstawowych grup społecznych wpływających w największej mierze na ukształtowanie osobowości jednostki i jej zachowaniu w określonych warunkach społecznych. Istnienie rodziny związane jest bardzo wyraźnie z istnieniem społeczeństwa, a więc niezależnie od ustroju społecznego, rodzina jest komórką zaspakajającą podstawowe potrzeby swych członków [2].

Rodzina wychowując dzieci ma przygotować je do uczestnictwa w życiu społecznym, ale również przekazać dziecku i pomagać w pierwszych ważnych momentach w życiu np. szkole [3].

Z chwilą rozpoczęcia nauki w szkole dziecko wkracza w nowy świat zadań oraz układ stosunków społecznych odmiennych od tych, które istniały w rodzinie dziecko wkracza wówczas w mury szkolne z całym bagażem dotychczasowych doświadczeń, nawyków i umiejętności, a jednocześnie ze wszystkimi odchyleniami od normy rozwojowej i deformacjami postaw społecznych, które wyniosło z okresu przedszkolnego i które od pierwszych chwil zaczynają ważyć zarówno na jego postępach w nauce jak i na zachowaniu się na terenie szkoły.

Rozpoczęcie nauki w szkole oznacza dla dziecka częściowe oddzielenie się od środowiska rodzinnego i separację od najbliższych osób z którymi dziecko przebywało. Sposób w jaki dziecko znosi taką separację zależy w dużej mierze od: wieku życia, poziomu ogólnego rozwoju, przede wszystkim rozwoju emocjonalno – uczuciowego, dotychczasowego systemu wychowawczego i rodzaju więzi jaka została wytworzona między dzieckiem a rodzicami.

Nasze dzieci rozpoczynające naukę w wieku siedmiu lat, unikają bardzo wielu trudności przystosowawczych na jakie natrafiają dzieci żyjące w krajach, gdzie obowiązkowa nauka obejmuje uczniów w wieku siedmiu lat [4].

Powodzenia i niepowodzenia szkolne można najogólniej podzielić na dydaktyczne i wychowawcze, aczkolwiek najczęściej występują one łącznie.

Niedostateczna ocena jest najbardziej drastyczną oznaką i skutkiem niepowodzeń dydaktycznych, które stopniowo narastały i ujawniały się najpierw w niepozornych trudnościach ucznia w nauce. Pierwszymi ich symptomami są zwykle niewielkie jeszcze, ale narastające luki w wiadomościach, kłopoty w wykonywaniu zadań i za mała sprawność działania. Ujawniają się one zwykle wcześnie, w klasach początkowych, a ich przyczyny sięgają wieku przedszkolnego. Brak sukcesów i niepowodzenia dydaktyczne wpływają demobilizująco na dalszą naukę, mogą wywołać frustrację i pogarszać stan zdrowia, a najczęściej prowadzą również do trudności wychowawczych, dając w rezultacie zjawisko ogólnych niepowodzeń szkolnych.

W klasach początkowych trudności związane z nauką mogą się przejawiać w czytaniu (dysleksja), pisaniu (dysgrafia), mówieniu, rozumieniu tekstu, liczeniu itd., a ich źródła tkwią w różnorodnych czynnikach. Przyczynami trudności mogą więc być zaburzenia parcjalne i fragmentaryczne opóźnienia rozwojowe, ogólne opóźnienie dojrzałości szkolnej lub obniżony poziom inteligencji. Prowadzić to może do zakłócenia percepcji wzrokowej, powikłań w analizie słuchowej lub zaburzenia funkcji ruchowych. Tego rodzaju deficyty sprawiają, że dzieci popełniają dużo błędów, zapominają o pisaniu znaków diaktrycznych i interpunkcyjnych, mylą litery i wyrazy o zbliżonych kształtach, mają trudności w kształtowaniu pojęć liczbowych i rozwiązywaniu zadań matematycznych, występuje u nich niezręczność manualna, z czym wiąże się brzydkie i nierówne pismo, kleksy, plamy w zeszycie itd. Większość tych nie domagań jest natury biopsychicznej, wynika z obniżonej sprawności intelektualnej, zaburzeń w funkcjonowaniu receptorów i narządów ruchu. Mogą one być skutkami braków wrodzonych lub nabytych w wyniku przewlekłych schorzeń, wypadków i innych zdarzeń losowych. Ale przyczyny niepowodzeń mogą też być natury społecznej [5].

Pierwsze trudności w nauce bywają niejednokrotnie przez rodziców lekceważone. Lekceważenie to może być skutkiem ogólnie obojętnej postawy wobec dziecka lecz może także wypływać z trudności obiektywnej oceny jego osiągnięć i możliwości.

Ogólna obojętność, brak zainteresowania sprawami szkolnymi dziecka, a więc także jego trudnościami bywają spowodowane różnymi przyczynami. Niejednokrotnie wiążą się z ciężką sytuacją rodziny, zapracowaniem rodziców lub samotnej matki, z panującym w rodzie przekonaniem, że nauka nie jest w życiu aż tak potrzebna. Czasem są efektem zbyt wyłączonego za absorwowania rodziców własnymi problemami (najczęściej w związku z konfliktami uczuciowymi, rozkładem rodziny, sprawami rozwodowymi) wobec których problemy szkolne dziecka schodzą na dalszy plan. W rezultacie dziecko idzie do szkoły osamotnione, jego wysiłkom nie tylko nie towarzyszy zachęta i życzliwość, lecz nawet najbardziej elementarne zainteresowań najbliższych osób. Nieprawidłowe zachowanie rodziców na trudności i niepowodzenia szkolne są istotnym wtórnym czynnikiem patogennym zaburzającym dalszy rozwój dziecka i jego stosunek do szkoły [6].

Trudne warunki materialne rodziny, niski poziom świadomości wychowawczej rodziców, pijaństwo, rozbicie rodziny, niedbałość o dziecko i jego wychowanie, ujemne wpływy otoczenia itd. to czynniki odbijające swe piętno na psychice dziecka, na jego motywacji do nauki, na jego zachowaniu. Dziecko staje się wtedy zalęknione, niezrównoważone, agresywne, przeżywa strach i uczucie zagrożenia, stresy i kompleksy. Taki stan psychiczny nie sprzyja nauce, powoduje trudności w mówieniu, czytaniu, pisaniu, liczeniu, a później również w innych dziedzinach.

Wreszcie poważnym źródłem niepowodzeń szkolnych może być szkoła, z jej warunkami lokalowymi, wyposażeniem, programami szkolnymi, podręcznikami, nauczycielami, stosowanymi metodami nauczania i wychowania itd. Szczególnie ważna jest tu pozycja nauczyciela. Trudno się dziwić, jeśli nawet przeciętnie zdolny uczeń, pozbawiony w domu podstawowej opieki i jednocześnie nie znajdujący zrozumienia w szkole, będzie napotykał coraz większe trudności w nauce i sprawiał kłopoty wychowawcze. Najczęściej przyczyny powodujące niepowodzenia szkolne mają charakter sprzężony, stanowią splot różnych uwarunkowań; ujawniając się najpierw w nauce, przerzucają się najczęściej na zachowanie lub odwrotnie – obejmując zachowanie, przenoszą się na naukę.

Dlatego sprawą niezmiernie istotną jest przeciwdziałanie niepowodzeniom szkolnym. Sprowadza się ono głównie do:

profilaktyki,
diagnozy pedagogicznej, – terapii pedagogicznej.

Profilaktyka polega na zapobieganiu ewentualnym niepowodzeniom. W obecnych warunkach, kiedy przedszkole jest powszechne dla dzieci sześcioletnich, właśnie jemu przypadają poważne zadania w zakresie działań profilaktycznych. Nauczyciel bacznie obserwuje dzieci, ich rozwój intelektualny i społeczno-moralny, a w razie potrzeby szuka pomocy w poradni wychowawczo-zawodowej, śledzi przebieg rozwoju dojrzałości szkolnej i na tej podstawie ustala diagnozę, rozumianą jako opinię o stanie fizyczno-zdrowotnym, intelektualnym i społeczno-moralnym dziecka. Szczególnie wnikliwie obserwuje dzieci wzbudzające podejrzenie o jakieś braki i odnotowuje swoje uwagi w karcie obserwacyjnej. Stara się rozpoznać nie tylko objawy, ale i przyczyny tych braków. Tego rodzaju rozpoznanie staje się podstawą do stosowania odpowiednich zabiegów, zmierzających do usunięcia lub ograniczenia przyczyn i skutków zauważonych braków. W zależności od postawionej diagnozy nauczyciel podejmuje określone działania terapeutyczne, nakłaniając do współpracy rodziców. Stosuje więc zabiegi stymulacyjno-kompensacyjne i korektywne.

Nauczyciel przyjmujący dziecko z przedszkola do klasy pierwszej zapoznaje się z diagnozą, w której powinien być wyraźnie określony stan rozwoju dziecka, ewentualne środki terapeutyczne stosowane w przedszkolu, skutki tych zabiegów oraz propozycje dotyczące postępowania terapeutycznego, które powinna kontynuować szkoła. Nauczyciel nie może jednak zapominać o stymulowaniu rozwoju całego zespołu, w tym także uczniów najzdolniejszych. Dlatego powinien wprowadzać takie formy i metody pracy, które służyłyby zapobieganiu ewentualnym trudnościom w nauce, ich ujawnianiu i przezwyciężaniu, a jednocześnie stymulowaniu rozwoju wszystkich uczniów. Celowe jest więc prowadzenie indywidualnej i zespołowej pracy, korektywno-wyrównawczej, realizowanie dodatkowych godzin pracy z uczniami mającymi trudności z opanowaniem określonych przedmiotów lub partii materiału, prowadzenie nauczania zróżnicowanego w zakresie niektórych przedmiotów lub tylko pewnych tematów, przydzielanie dodatkowych zadań uczniom wybitnie zdolnym i angażowanie ich do pracy w kołach zainteresowań, racjonalne obciążanie przemyślaną i ewentualnie różnicowaną pracą domową.

Zapobieganiu niepowodzeniom, ich likwidowaniu i podnoszeniu efektywności pracy szkolnej dobrze służą różnorodne koncepcje unowocześnienia procesu dydaktycznego przez:

problemowe konstruowanie jego toku w zastosowaniu do pracy indywidualnej, zespołowej i zbiorowej,
aktywizowanie uczniów metodami pobudzającymi ich do działania i przeżywania treści kształcenia,
stosowanie technicznych środków dydaktycznych,
najbardziej właściwy i atrakcyjny dobór metod pracy pedagogicznej, adekwatny do celów, zadań dydaktycznych, przedmiotów nauczania, wieku uczniów i możliwości materialnych szkoły,
rozbudzanie silnych i trwałych motywów uczenia się,
właściwą organizację pracy domowej, pracy pozalekcyjnej i działalności organizacji uczniowskich, wspomagających pracę lekcyjną [7].

Moim zdaniem niepowodzenia w nauce przede wszystkim wiążą się z sytuacją rodzinną. W tej rodzinie, w której panuje miłość, dziecko daje sobie radę z nowymi problemami jakie otwiera przed nim „nowy świat” , którym jest szkoła. Natomiast w rodzinie w której panuje bezład, dziecko trudniej znosi narastające trudności. Dlatego powinniśmy pomagać dzieciom w ich ważnych momentach.

B. Nowroczyński pisał:

…” w wychowaniu nie wolno dążyć do podciągania wszystkich pod jeden Strychulec.

Raczej należy dążyć do tego, aby zapewnić każdej jednostce tak daleko posunięty rozwój jej sił do jakiego ona jest zdolna i tak szeroki zakres wykształcenia jaki może zdobyć”…

Bibliografia

A. Kłoskowska, „Socjologiczne aspekty prawnej ochrony rodziny” 1968, nr 2
J. Konopnicki, „Niedostosowanie społeczne”
S. Ossowski, „Więź społeczna a dziedzictwo krwi” Dzieła, T.II W-wa 1966

Piotrowski, „Praca zawodowa kobiety” W-wa 1963
Spionek, „Zaburzenia rozwoju uczniów a niepowodzenia szkolne” W-wa 1981, PWN
Szczodrak, „Elementy pedagogiki” W-wa 1988

[1] Por. S. Ossowski, „Więż społeczna a dziedzictwo krwi” Dzieła, T.II W-wa 1966 s.53

[2] J.Piotrowski, „Praca zawodowa kobiety” W-wa 1963 s.171

[3] A. Kłoskowska, „Socjologiczne aspekty prawnej ochrony rodziny” 1968, nr 2

[4] H.Spionek, „Zaburzenia rozwoju uczniów a niepowodzenia szkolne” W-wa 1981, PWN, s.63

[5] M. Szczodrak, „Elementy pedagogiki” W-wa 1988 s.170

[6] J. Konopnicki, „Niedostosowanie społeczne” s.119 – 120

[7] M. Szczodrak, „Elementy pedagogiki” W-wa 1988 s. 170 – 173

Resocjalizacja

Leave a reply

studia podyplomowe

Studia dają kwalifikacje zawodowe dla osób zajmujących się resocjalizacją i adaptacją społeczną jednostek nieprzystosowanych. Absolwent wykształcony w zakresie tej specjalności powinien posiadać umiejętności pracy indywidualnej oraz grupowej z osobami wykazującymi deficyty w przystosowaniu społecznym, umiejętnościach społecznych oraz pracy resocjalizacyjnej z przestępcami. Umiejętności te powinny obejmować pracę zarówno z młodzieżą jak i osobami dorosłymi z wyłączeniem jednostek wymagających pomocy psychiatrycznej.

Ponadto studia te przygotowują specjalistów do poradnictwa i wsparcia rodzin w ich funkcjach opiekuńczo-wychowawczych, ze szczególnym uwzględnieniem rodzin posiadających problemy wychowawcze.

Pożądane cechy indywidualne absolwenta to: komunikatywność, wysoki poziom dojrzałości społecznej, umiejętność pracy zespołowej oraz w zakresie organizacji pracy, asertywność połączona jednak z wysokim poziomem empatii, otwartość na nowe doświadczenia, analityczność myślenia, sprawność reagowania w sytuacjach nowych, nieznanych oraz niskie natężenie cech autorytarnych.

Przewidywane miejsca pracy dla absolwentów, którzy ukończyli specjalność resocjalizacja/wspomaganie rodziny to przede wszystkim:

ośrodki wychowawcze oraz zakłady poprawcze,
zakłady karne,
policja, szczególnie zaś w oddziałach prewencyjnych,
wychowawcy uliczni, podwórkowi (streetworker),
poradnie wychowawczo-zawodowe,
ośrodki interwencji kryzysowej,
ośrodki opiekuńczo-wychowawcze,
rodzinne domy dziecka,
ośrodki diagnostyczno-konsultacyjne,
poradnie pomocy pedagogiczno-psychologicznej.

Ponadto studia te przygotowują specjalistów do pracy na stanowiskach:

pedagogów szkolnych,
pracowników „telefonów zaufania”,
pracowników organizacji pozarządowych zajmujących się problemami patologii społecznej.

Ramowy plan studiów:

Lp.	Nazwa przedmiotu	Liczba godzin	Forma pracy	Forma zaliczenia
I.	Segment „Podstawy merytoryczne”	200
	Moduł 1. Podstawy medyczno- psychologiczne	20
	1. 1. Wybrane zagadnienia neurologii dziecięcej	5	wykład	egzamin
	2. Psychologia kliniczna	15	wykład	egzamin
	Moduł II. Opieka, rehabilitacja, resocjalizacja	45
	3. Pedagogika specjalna	30	wykład	egzamin
	4. Dydaktyka specjalna	10	wykład
	5. Pedeutologia z deontologią zawodu	5	wykład
	Moduł III. Moduł skuteczności terapeutycznej	25
	6. Diagnostyka pedagogiczna	10	wykład	egzamin
	7. Metody oddziaływania terapeutycznego	15	wykład	egzamin
	Moduł IV. Moduł autorski (specjalnościowy)	40
	8. Seminarium tematyczne	40	seminarium/konsultacje	projekt studencki
	Moduł V. Podstawy teoretyczne resocjalizacji	40
	9. Psychologia społecznie niedostosowanych	20	wykład	egzamin
	10. Pedagogika resocjalizacyjna	20	wykład	egzamin
	Moduł VI. Podstawy diagnostyczno- wspomagające rozwój	30
	11. Podstawy diagnozy psychologicznej	15	ćwiczenia	egzamin
	12. Prawne podstawy resocjalizacji	15	ćwiczenia	egzamin
II.	Segment „Kompetencje metodyczne nauczyciela”	120
	13. Warsztaty psychoedukacyjne	30	ćwiczenia	zaliczenie z oceną
	14. Metodyka pracy resocjalizacyjnej	40	ćwiczenia	zaliczenie z oceną
	15. Patologia społeczna z elementami psychopatologii	30	ćwiczenia	zaliczenie z oceną
	16. Praktyka metodyczna	20	praktyka	zaliczenie
III.	Segment „Kompetencje informatyczne nauczyciela”	40
	17. Technologia informacyjna	40	ćwiczenia	zaliczenie
IV.	Segment „Doskonalenie kompetencji z wybranego języka obcego”	80
	18. Język obcy	80	ćwiczenia	zaliczenie
V.	Segment „Konteksty współczesnej edukacji”	20		zaliczenie
	Agresja interpersonalna wśród dzieci i młodzieży Edukacja włączająca – oczekiwania i rzeczywistość Dzieciństwo między rodziną a szkołą Intensywne wspomaganie rozwoju dziecka- niektóre hipotezy, programy i rozwiązania metodyczne Rola nauczyciela w zmieniającym się świecie	4 4 4 4 4	wykład wykład wykład wykład wykład	zaliczenie zaliczenie zaliczenie zaliczenie zaliczenie
	RAZEM	460

Terapia pedagogiczna

Leave a reply

studia podyplomowe

Absolwent tej specjalności posiada umiejętności posługiwania się interdyscyplinarną wiedzą dotyczącą prawidłowości rozwojowych człowieka, odchyleń organicznych, psychicznych i społecznych oraz możliwości edukacyjnych i terapeutycznych, w szczególności:

diagnozowania możliwości rozwojowych dzieci i młodzieży ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi,
konstruowania indywidualnych i grupowych programów terapeutycznych, edukacyjnych,
dostosowywania procesu edukacji do możliwości rozwojowych ucznia,
ewaluacji procesu terapii, edukacji,
prowadzenia zajęć korekcyjno-kompensacyjnych, terapeutycznych, edukacyjnych, warsztatowych,
współpracy z rodzicami dziecka/ucznia ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi,
rozpoznawania i samodzielnego rozwiązywania problemów edukacyjnych i terapeutycznych.

Absolwent jest przygotowany do pracy na stanowisku:

pedagoga w przedszkolach, szkołach, placówkach
nauczyciela prowadzącego zajęcia specjalistyczne w przedszkolu, szkole i placówce, w szczególności do prowadzenia:

zajęć korekcyjno-kompensacyjnych dla uczniów ze stwierdzonymi specyficznymi trudnościami w uczeniu się,
zajęć o charakterze terapeutycznym dla uczniów z dysfunkcjami i zaburzeniami utrudniającymi funkcjonowanie społeczne,
zajęć psychoedukacyjnych wspomagających wychowawczą funkcję rodziny, zapobiegających zachowaniom dysfunkcyjnym uczniów oraz wspierających ich rozwój,
zajęć warsztatowych dla rodziców i nauczycieli doskonalących umiejętności z zakresu komunikacji społecznej oraz umiejętności wychowawczych.

Ramowy plan studiów:

Lp.	Nazwa przedmiotu	Liczba godzin	Forma pracy	Forma zaliczenia
I.	Segment „Podstawy merytoryczne”	200
	Moduł 1. Podstawy medyczno- psychologiczne	20
	1. Wybrane zagadnienia neurologii dziecięcej	5	wykład	egzamin
	2. Psychologia kliniczna	15	wykład	egzamin
	Moduł II. Opieka, rehabilitacja, resocjalizacja	45
	3. Pedagogika specjalna	30	wykład	egzamin
	4. Dydaktyka specjalna	10	wykład
	5. Pedeutologia z deontologią zawodu	5	wykład
	Moduł III. Moduł skuteczności terapeutycznej	25
	6. Diagnostyka pedagogiczna	10	wykład	egzamin
	7. Metody oddziaływania terapeutycznego	15	wykład	egzamin
	Moduł IV. Moduł autorski (specjalnościowy)	40
	8. Seminarium tematyczne	40	seminarium/konsultacje	projekt studencki
	Moduł V. Podstawy teoretyczne terapii pedagogicznej	40
	9. Teoretyczne podstawy terapii pedagogicznej	5	wykład	egzamin
	10. Diagnoza funkcjonalna	5	wykład
	11. Przyczyny, symptomy i dynamika niepowodzeń szkolnych	10	wykład
	12. Psychospołeczne aspekty funkcjonowania dziecka/ucznia ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi	10	wykład
	13. Socjologia małych grup	10	wykład
	Moduł VI. Podstawy diagnostyczno- wspomagające rozwój	30
	14. Diagnoza ucznia ze zwykłymi i specyficznymi trudnościami w opanowaniu umiejętności czytania i pisania	10	ćwiczenia	egzamin
	15. Diagnoza ucznia ze zwykłymi i specyficznymi trudnościami w uczeniu się matematyki	10	ćwiczenia
	16. Diagnoza ucznia z zaburzeniami w funkcjonowaniu społecznym	5	ćwiczenia
	17. Diagnoza środowiska wychowawczego	5	ćwiczenia
II.	Segment „Kompetencje metodyczne nauczyciela”	120
	18. Metody pracy z dzieckiem ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi w wieku przedszkolnym	5	ćwiczenia	zaliczenie
	19. Metody pracy z uczniem ze zwykłymi i specyficznymi trudnościami w opanowaniu umiejętności czytania i pisania	15	ćwiczenia	zaliczenie z oceną
	20. Metody pracy z uczniem ze zwykłymi i specyficznymi trudnościami w uczeniu się matematyki	15	ćwiczenia	zaliczenie z oceną
	21. Metodyka zajęć korekcyjno-kompensacyjnych	20	ćwiczenia	zaliczenie z oceną
	22. Metodyka kształtowania umiejętności społecznych	15	ćwiczenia	zaliczenie z oceną
	23. Metodyka rozwijania umiejętności wychowawczych	15	ćwiczenia	zaliczenie z oceną
	24. Psychopedagogizacja rodziców	5	ćwiczenia	zaliczenie
	25. Metodyka konstruowania programów terapeutycznych i edukacyjnych	10	ćwiczenia	zaliczenie z oceną
	26. Praktyka metodyczna	20	praktyka	zaliczenie
III.	Segment „Kompetencje informatyczne nauczyciela”	40
	27. Technologia informacyjna	40	ćwiczenia	zaliczenie
IV.	Segment „Doskonalenie kompetencji z wybranego języka obcego”	80
	28. Język obcy	80	ćwiczenia	zaliczenie
V.	Segment „Konteksty współczesnej edukacji”	20		zaliczenie
	Agresja interpersonalna wśród dzieci i młodzieży Edukacja włączająca – oczekiwania i rzeczywistość Dzieciństwo między rodziną a szkołą Intensywne wspomaganie rozwoju dziecka- niektóre hipotezy, programy i rozwiązania metodyczne Rola nauczyciela w zmieniającym się świecie	4 4 4 4 4	wykład wykład wykład wykład wykład	zaliczenie zaliczenie zaliczenie zaliczenie zaliczenie
	RAZEM	460